Wat nu? de maandag na Protestival

Wat nu? de maandag na Protestival.

Zaterdag en Zondag stonden de activisten van Greenpeace, Extinction Rebellion, Milieudefensie maar ook vele individuen op Schiphol tijdens het Protestival.

Als online journalist voel ik mij verbonden met de activisten en ken ik veel mensen van de workshops die ik volgde bij Greenpeace in Amsterdam.
Tijdens die sessies waren er veel gesprekken over hoe je een klimaataktie en klimaatprotest kan opzetten die zichtbaar is en duidelijkheid kan geven over een plek zoals Schiphol. Want Schiphol Group is een van de grootste vervuilers van Nederland en daarom belangrijk om nu te benoemen.

Juist nu, nu het klimaat duidelijk te veel extreme regens en overstromingen kent in de wereld, Nu de hongersnood en droogte nog heftiger is. Nu we wereldwijd verbonden kunnen zijn met elkaar via het internet maar ook echt iets moeten doen om de wereld te veranderen. Want het kan echt zo niet verder.

Als online journalist richt ik mij dagelijks op het maken van video's en het opnemen van geluid, het maken van podcasts en fotograferen van interessante momenten waar ik als persoon bewust van geworden ben dankzij de informatie die naar mij toe komt.

Een journalist is iedereen die de werkelijkheid registreren kan en dit publiek openbaar maakt, maar journalisten worden steeds meer besproken. Want wat is de persvrijheid, wat mag wel en wat valt onder privacy schending?

Toch is het verassend dat de journalistiek altijd aan het woord is.
Maar zodra je als journalist word opgepakt dan word je opeens gecensureerd.
Dit overkwam mij op Schiphol.

Het geval was dat ik natuurlijk precies wist waar ik was en wat ik deed.
Echter kunnen autoriteiten zoals de Marechausees beslissingen maken die volledig tegen de wet ingaan. Een journalist hoort in conflictgebied beschermt te worden door de politie en de militairen, maar zodra er een conflict gaande is, beslissen de handhavers vaker om de journalisten achter een lijn te zetten en ze af te zonderen van het conflict. Journalisten krijgen niet altijd de ruimte om te registreren wat er op het moment gaande is. Waardoor de waarheid soms erg lastig te openbaren valt.

Toen ik op Zaterdag 14 Juli 2019 rond 12:30 op Schiphol aankwam besefte ik dat het protestival zeker impact zou hebben. Zichtbaar stonden er al vele marechausees in een lijn en een gevormde cirkel om de mensen die het protest deden af te zonderen van de reizigers die langs liepen op Schiphol Plaza.
Toch was het duidelijk dat de klimaatactivisten zichtbaar waren.
Een duidelijk podium was gecreëerd door de activisten, Greenpeace had een gele banner opgehangen en in 2 palen hingen klimmers. Op de grond zaten en lagen vele mensen en zongen liederen voor het klimaat.
Rond 13:00 stond ik al 30 minuten op die plek, te filmen en pubiceerde ik online op youtube mijn beelden. Bewijs dat de andere journalisten toen daar ook stonden te filmen en fotograferen is duidelijk te zien. Echter werden er opeens rood-witte linten in een cirkel om de groep gespannen, waardoor er een afgezonderde cirkel onstond op een publiek terrein. Schiphol Plaza is een openbare plaats waar iedereen mag komen, want reizigers, zowel voor vliegvervoer als treinvervoer komen daar samen.
Er zijn winkeltjes en diverse horeca gelegenheden en de doorloop werd niet versperd.

Toch besloten de handhavers om de demonstranten te gaan inperken en stap voor stap probeerden ze de demonstranten in te beperken om te demonstreren.
1 voor 1 pakte ze willekeurig mensen uit de groep mensen die op de grond zaten en namen ze mee naar buiten, waarbij er 26 arrestaties volgens het nieuws waren.
1 van die arrestaties was richting mij. Een journalist die gewoon stond te filmen.
Maar hadden ze het recht om mij daar niet alleen te verplaatsen, maar ook nog eens op te pakken en te arresteren?
Volgens de persvoorlichter die met mij in gesprek ging nadat ik door bijna 10 Marechausees steeds werd gezegd dat ik daar niet meer mocht staan, omdat ze gingen opschalen en mensen uit het protest gingen verwijderen. Ze sommeerden mij om achter de rood-witte lijn te gaan staan. Maar ik gaf ze de ruimte om hun werk te doen en stond niet in de weg. Ook wilde ik als journalist niet achter een lijn worden gezet op publiek terrein, waar  opeens op een hardhandige manier mensen werden opgepakt en verwijderd van de plaats waar een geweldloos protest was.
Zingen, Roepen of zelfs dansen mag op een publiek terrein.
Protesteren dient ook te mogen in Nederland, maar toch besloot de overheidsinstantie (de burgemeester van Haarlemmermeer) om dit te verbieden en gaf eigenlijk alleen maar ruimte buiten Schiphol Plaza, waar geen zichtbaar protest zou kunnen zijn richting de reizigers die niet bewust zijn van de impact van het reizen met een vliegtuig. Want vervuilen doen de vliegtuigen.
Fijnstof, CO2, Stikstof en geluidsoverlast, maar ook de vele andere vervuilingen daar werd vaak niet over gesproken. Schiphol Group kreeg van de  regering vaker de ruimte om te groeien en heeft weinig aan een echt klimaatplan gedaan in de afgelopen jaren. De korte verslagen online zijn minimaal voor een organisatie van deze grote.

Waarom ging ik niet achter het rood-witte lint staan?
Als journalist heb je rechten. Zo heb je het recht om te kunnen filmen of fotograferen, maar ook heb je het recht om niet zomaar verplaatst te worden en al zeker niet gearresteerd te worden.

Uiteindelijk hebben ze me zelfs gefoulleerd, al mijn spullen werden uit mijn jas en broekzakken gehaald, ik moest met mijn armen tegen een bus gaan staan en mocht met moeite nog een broodje eten uit mijn eigen tas. Toch werd ik in de bus opgesloten in een klein isoleer cel, met een hele felle lamp. Daar wachte ik ruim 1 uur. Gedurende die tijd werden andere mensen in de bus gebracht die gearresteerd waren omdat ze zich hadden verzet te verplaatsen. Geweldloos of niet?
Dit kon ik niet meer zien omdat ik al in die bus was gezet en niet meer mocht filmen.
Zo werd ik van mijn werk gehouden en kon ik mijn recht als journalist niet uitvoeren, observeren, registreren, melden en publiceren voor openbaar belang.

Het recht van een journalist gaat verder dan gewoon burgerrecht, maar toch worden journalisten vaker hard aangepakt. Dit is de reden waarom ik met Amnesty International die week voor de acties van Greenpeace actief was met Write For Rights. Want soms helpt het echt om een brief te schrijven.
Zoveel mensen die onrechtmatig worden gevangen gehouden.
Klimaatactivist of journalist, zonder enige goede reden mag je mensen niet zomaar gaan oppakken en aanhouden en arresteren en opsluiten.

Toch hebben ze ook mij verplaatst in die bus naar het Militaire terrein vlak achter Schiphol, waar we in cellen werden gezet. De 1e 5 minuten zat ik in 1 cel, daarna werd ik in cel 4 gezet, gedurende 5 a 10 minuten zat ik in die cel alleen, zonder schoenen, zonder mijn spullen zoals mijn mobiel, tas en eventuele drinken of eten.
Ik kreeg een plastic bekertje met water , eventueel had ik koffie of thee mogen kiezen, maar toen ik de 1e cel zag waar iets van poep op het plafond zat en bloed op de muur, dacht ik aan de hygiëne. Ook moest ik naar de wc en had dit al gemeld in de bus, maar daar werd niet naar geluisterd. In de bus zat een putje, maar ik besloot niet op in de bus te gaan plassen, gelukkig kon ik het ophouden.
Na nog eens 15 minuten mocht ik eindelijk naar de WC, daar waste ik mijn handen.

Echter moest ik meteen daarna weer in de cel en toen kwam er na 5 minuten een andere arrestant / klimaatactivist bij mij in de cel. (afgekort I.S. uit Ierland, wonende in Nederland en al ruim 20 jaar klimaatactivist) Ons gesprek onstond direct en we spraken in het engels. Hij vertelde mij over zijn acties in Ierland en wat hij had meegemaakt gedurende de afgelopen 20 jaar. Ik vertelde hem dat ik journalist ben en dat ik onterecht werd gearresteerd omdat ik niet buiten de rood-witte linten wilde gaan staan filmen.

Ik had mijn perskaart laten zien aan de persvoorlichter en de marechaussees die daar om vroegen. Ik had ze gewezen op  mijn rechten als journalist en ik had ze duidelijk gemaakt dat ik hun niet in de weg zou lopen en dat ik van hun verwachtte dat ze mij in veiligheid zouden stellen als ik daar behoefte aan had of zodra het een conflict zou worden waar ik zelf geen zicht meer op had.
Ook had ik gezegd dat ik op Schiphol had verteld aan de handhavers dat ik als journalist niet verplaatst wilde worden om de burger te kunnen beschermen door beeldmateriaal te kunnen maken en ook hun te kunnen beschermen tegen enige onverwachte situatie. Toch zagen zij dit niet zo.

In de cel sprak ik nog ruim 30 minuten met mijn Ierse celgenoot, wat duidelijk een activist was voor het klimaat en mij veel succes wenste.

Gelukkig kreeg ik toen een gesprek met de heer Meijer, hij vertelde mij dat hij een interview met mij deed voor de Officier van Justitie en vroeg mij waarom ik niet achter de rood-witte lijn ging staan. Ik vertelde hem dat ik als journalist rechten heb en dat ik niet zomaar verplaatst wens te worden. Dat ik mijn werk erg serieus neem vooral als het gaat om momenten zoals deze. Ik zei dat ik eventueel fysiek verplaatst had kunnen worden als er echt een conflict was ontstaan, maar dat ik niet verplaatst had moeten worden op het moment dat ze dat deden en al zeker niet gearresteerd.
Ik had niets fout gedaan. Ik werd verdacht van een strafbaar feit zei hij. Maar van welk strafbaar feit? vroeg ik. Daar was geen duidelijkheid over, want het was duidelijk dat ik als journalist niet zomaar verplaatst had moeten worden.
De andere journalisten van NOS, RTL, SBS en de regionale of landelijke kranten en pers die wel achter de lijn gingen staan besloten dit zelf, maar hadden niet het lef om te zeggen dat ze wilde blijven op de plek waar ze stonden.
De calamiteit en het spannen van een rood-wit lint die de persvoorlichter benoemde als zodanig nodig was volgens hun de beperking waar ik mij aan moest houden.
Echter stond ik al binnen de cirkel en werd om mij heen opeens een lint gespannen.
Ook ging het heel snel, want rond 13:30 werd ik al gevorderd, terwijl er gedurende dat uur nog 25 andere mensen werden gearresteerd.
1 daarvan was nog een journalist, waarmee ik op 14 December 2019 rond 17:00 werd vrij gelaten. Wij kennen elkaar van diverse bijeenkomsten en kunnen dan ook beide spreken van een groot misverstand.
Hij werd zelfs aangehouden buiten het rood-witte lint.
Waarom en waarvoor weet ik nog niet, maar daar kom ik nog op terug zodra ik dit wel weet.

Hopelijk heeft dit verslag nut en kan ik dit als brief aan de NVJ sturen om zo meer aandacht te krijgen voor de situatie van journalisten in dergelijke moeilijke momenten. Want duidelijkheid over de wetten en regels is nodig.
Ook zou het fijn zijn als ik nog een excuus kan krijgen van de autoriteiten en eventueel een schadevergoeding voor de tijd dat ik van mijn vrijheid werd berooft.

Stijn Gabeler
ONLINE JOURNALIST
i1i.site
STICHTING GODOGOOD
+31622869860
i1iGODOGOOD@gmail.com